Kedi İskeleti

Kedi iskeleti hem şekli hem de esnekliği bakımından diğer hayvanlardan oldukça farklıdır. O kadar esnek bir kemik yapısı vardır ki, siz bir kedinin kuyruğuna bassanız bile bunu ilk anda kendi bile anlayamaz. İç organları, beyni, kas dokusu ve cildi koruyan bir mekanizma gibidir. Kedi iskeletinde yaklaşık 244 kemik bulunmaktadır. Bunlar kaslar ve eklemlerle bir araya geldiği zaman, bedenlerinde muhteşem denilebilecek esnek bir mekanizma oluşur. Omurgasında insanlara göre 5 tane daha fazla omur bulunmaktadır. Yani 30 omura sahiptirler. Böylece kediler daha kolay kıvrılabilir, bükülebilir. İnsanlarda böyle bir hareket özgürlüğü olamaz.

Kedi iskeletinde işlevsel olmayan köprücük kemiği vardır. Omuz bölgesinde olan kürek kemikleri göğüs kısmına daha yakın olur. Bu özellikleri nedeniyle omuz kemikleriyle daha rahat hareket eder, omuzlarıyla daireler bile çizebilirler. Kedilerin bu derece oynak bir yapıya sahip olmasının nedeni kedi iskeletinde olan farklılıklardan kaynaklanır. Diğer hayvanlara gör oldukça şanslıdır. Çok yüksekten bile aşağıya düşseler, canlı kalma olasılıkları tama yakındır. İskeletlerinin avantajıyla avlanmada bile sıkıntı çekmezler. Kıvrak bir hareketle avını hemen yakalayabilir, yaşamlarını daha rahat sürdürebilirler.

Kedi iskeleti kedinin hareketli ve hızlı yaşam tarzına göre gelişkindir. İnce, fakat güçlü bacaklarıyla, dar göğüs kafesi, esnek omurgalarını destekler. Kürek kemikleri esnekliği sağlayacak şekilde ana iskeletinden bağımsız olur. İskeletin tamamı esnek ve güçlü bağlarla bir aradadır. Bunlar hareketlilik sağlayacak bicide kaldıraç ve eklem sistemini meydana getirir.

Kediler yavruyken kemiklerde devamlı olarak büyür. Doğumu kolaylaştırmak amacıyla kafatası kemikleri ayrık olur, sonradan kemikleri kaynaşır. Kol ve bacaklardaki kemikler boş kıkırdak borular şeklinde olup, doğduktan sonra kemikleşir. Büyüme süresinde epifizlerle kemikler uzar. Epifizlerin beslenmesi atardamarlardan taşınan materyallerle sağlanır. Büyüme ve seks hormonları kedi iskeletinin gelişimine destek olur. Kemiklerin biri kırıldığında, hemen açık kapatılarak yeni kemik üretilir. Kedilerde bulunan eklemler, lifli, sinovyal ve kıkırdaklı eklem olarak 3 türdedir. Lifli eklemler esnekliğe sahip değildir. Çene kemiğinin ortası lifli eklemle birleşmiştir. Kediler düştüğünde eklem ikiye ayrılsa, sadece lif eklemi yırtılır. Kıkırdak eklemler omurların arasındaki sert diskler gibi olanlardır. Bunlar kedi iskeletine esneklik verirler. Sinovyal eklemler bacaklar gibi hareketin fazla olduğu yerlerde olur.

Kedi iskeletinde kemikleri birlikte tutan sert bantlar bağlardır. Bu eklemlerin hepsinde önemlidir. Oynaklığı fazla olan sinovyal eklemler bakımından daha önemlidir. Çevresel faktörler kedi iskeletinde doğal değişimlere neden olmuştur. Sıcak bölgelerdeki kedilerde iskelet ufak olup, serinlemelerine yardımcı olur. Soğuk yerlerdeki kedilerde iskelet daha ağırdır.